تمام داشته هایم!

ای خدا این وصل را هجران مکن
       

سرخوشان عشق را نالان مکن

باغ جان را تازه و سرسبز دار
       

قصد این بستان و این مستان مکن

چون خزان بر شاخ و برگ دل مزن
       

خلق را مسکین و سرگردان مکن

بر درختی کآشیان مرغ توست
       

شاخ مشکن مرغ را پران مکن

جمع و شمع خویش را برهم مزن
       

دشمنان را کور کن شادان مکن

گر چه دزدان خصم روز روشنند
       

آنچه می‌خواهد دل ایشان مکن

کعبه اقبال این حلقه است و بس
       

کعبه اومید را ویران مکن

این طناب خیمه را برهم مزن
       

خیمه توست آخر ای سلطان مکن

نیست در عالم ز هجران تلختر
       

هرچ خواهی کن ولیکن آن مکن

منبع: آلاجیق عشق